Nëse rruga ju sjell në Kosovë dhe dëshironi të vizitoni vendbanimet serbe dhe shqiptare, dhe keni nevojë për një shërbim transporti, të gjitha kontaktet tuaja me siguri do t’ju çojnë tek taksisti Veton Nimani nga Mitrovica e Jugut. Kështu nis kronika e televizionit serb N1 për taksistin shqiptar në Mitrovicë.
Edhe pse ai jeton dhe punon në një qytet të ndarë, për të nuk ka pengesa për të dhe as nuk ka ndarje midis njerëzve për nga përkatësia etnike ose ndonjë përkatësi tjetër.
Pandemia e koronavirusit na ka njësuar, dhe ky shofer taksie, si shumë sipërmarrës tjerë, ka mbetur plotësisht pa burime të të ardhurave, raporton N1, transmeton Reporteri.
Serbët, shqiptarët, të huajt, në automjetin e tij janë të gjithë të barabartë, pavarësisht përkatësisë etnike ose ndonjë përkatësie tjetër. Kjo është një nga arsyet që shërbimet e transportit nga Vetoni kërkohen nga politikanë, mjekë, gazetarë, avokatë … dhe shumë të tjerë.
Ai operon çdo ditë midis shumicës serbe në veri dhe jugut kryesisht me popullsi shqiptare, pavarësisht nga parimet politike që janë të zakonshme në Kosovë.
Ai ka qenë në këtë biznes për më shumë se njëzet vjet. Pjesa më e keqe, thotë ai, ishte në 1998 dhe 1999 kur siguria nuk ekzistonte për askënd.
“As për ju dhe as për ne”, shpjegon Nimani për N1.
Vetoni nuk është vetëm një shofer taksie, por edhe dikush që punon çdo ditë për të thyer paragjykimet që ekzistojnë midis serbëve dhe shqiptarëve. Thekson udhëtimin e një familjeje shqiptare që u nis me frikë në Beograd për në Institutin për Nënën dhe Fëmijën.
“Pas dy javësh ai më thirri që të shkoja ta merrja dhe ta ktheja me makinë me fëmijën dhe gruan e tij … Gjatë gjithë rrugës nga Beogradi në Mitrovicë dhe në Deçan ndërsa unë po e drejtoja, ai më rrëfeu se si e trajtuan, si e gjeti kurë për fëmijën”. Vetoni rrëfen këtë përvojë, për të cilën thotë se do ta mbajë mend gjatë gjithë jetës së tij.
Ai po ashtu thotë se serbët vizituan pjesën shqiptare fituan një pamje krejtësisht të ndryshme nga ajo që kishin më parë.
“Njëherë erdhi një doktoreshë nga Novi Sadi. Ajo gjithashtu merret me tregti, ka një butik. Më pyeti në telefon njëqind herë nëse është e sigurt”, thotë Vetoni.
Pas erdhi, frika u zhduk. “Ajo tani shkon vetëm, nuk ka nevojë më për mua”, thotë ai duke qeshur.
Vetoni tani jeton në Mitrovicën jugore, por lindi dhe u rrit në Veri, ku jetoi deri në vitin 1999.
“Nuk ka kufij për mua, nuk ka ura të mbyllura”, thotë Vetoni.
Pandemia e koronavirusit ka ndryshuar plotësisht stilin e jetës së tij. Nuk ka punë gjatë kësaj periudhe.
Këto ditë, hyrja në Mitrovicën e Veriut është shumë më e vështirë. Kësaj here, jo për shkak të tensioneve politike, por sepse komuna është e karantinuar dhe lëvizja është e mundur për një numër të kufizuar njerëzish, përfundon kronika e N1. /Reporteri.net