Përgjigjja ndaj pyetjes së vjetër “Sa gjatë mund të jetojmë, nëse jetojmë mirë?” ka intriguar njerëzimin për shekuj me radhë. Sot, rekordi i jetëgjatësisë i dokumentuar mban emrin e një gruaje që ka jetuar deri në moshën 122 vjeç, ndërsa shumica e shkencëtarëve pajtohen se kufiri natyror i jetës njerëzore ndodhet diku mes 120 dhe 125 vjeç. Megjithatë, një pjesë e komunitetit shkencor – veçanërisht në fushat e mjekësisë rigjeneruese, gjenetikës dhe epigjenetikës – guxon të mendojë ndryshe: ata besojnë se njeriu mund të jetojë deri në 140 vjeç, madje ndoshta edhe më shumë.
Kjo nuk është më thjesht një ëndërr futuriste. Sot, laboratorë të avancuar në SHBA, Zvicër dhe Japoni po zhvillojnë terapi eksperimentale që synojnë të ngadalësojnë procesin e plakjes, të rigjenerojnë qelizat dhe të kthejnë ADN-në në një gjendje më rinore. Por ndërkohë që shkenca përpiqet të zgjerojë horizontet e jetëgjatësisë, nuk mund të anashkalojmë ndikimin e stilit të jetesës: ushqimi i pastër, aktiviteti fizik i rregullt, marrëdhëniet e shëndetshme dhe pushimi cilësor janë themeli i një jete të gjatë dhe të qëndrueshme. Po aq thelbësor është edhe menaxhimi i stresit dhe i emocioneve, të cilat ndikojnë drejtpërdrejt në mirëqenien mendore dhe fizike.
E ardhmja e jetëgjatësisë mund të premtojë më shumë vite, por ajo që mbetet më e rëndësishme është mënyra se si i jetojmë këto vite. Qëllimi nuk është thjesht të zgjasim jetën, por ta jetojmë atë me kuptim, me paqe të brendshme dhe me kujdes ndaj shpirtit po aq sa ndaj trupit. Në një botë që nxit shpejtësinë dhe sipërfaqësoren, vlera e vërtetë e jetës matet jo në kohën që kalon, por në thellësinë me të cilën përjetojmë çdo ditë.
