Një ditë mori një telefonatë nga shtëpia e të moshuarve dhe i kërkuan që të vizitonte sa më shpejt nënën e tij pasi ajo po jepte shpirt.
Djali i nxituar shpejtoi për takimin e fundit me nënën e tij, i’u afrua afër për të dëgjuar fjalët dhe dëshirat e saj të fundit…
Tha: Po, biri im.. të lutem pajise shtëpinë e të moshuarve me freskuese sepse bën shumë nxehtë, e këtu nuk ka, po ashtu pajise me frigorifer dhe ushqime, sepse shumë netë kam fjetur e uritur….
Djali i mërzitur i drejtohet nënës e cila po jepte amanetin e fundit:
Nënë po pse nuk ma ke thënë këtë më parë e po ma thua tani?
Tha: Biri im, unë durova pa freskuese e pa frigorifer, por më dhimbsesh ti sepse nuk je mësuar të jetosh pa to, dhe do ta kesh shumë të vështirë kur fëmijët e tu të të sjellin këtu.
