Dhia e Marefcit zbriti në Prishtinë
E po ecë me naze ngadalë trotuarit,
E lodhun e shkreta pa përdorë makinë
Kërkon në mos has dyqan të floktarit!
Ç’të duhet floktari mori kafshë e malit?!
Ndjehet se e tallin zonjat me shikime;
Ju që lidhni flokët bash si bishti i kalit
Pse i tallni shoqet me frizurën time?
Në ndejat me kafe kur shfaqni frizurat
Vjen emni i im në kulm të sikletit,
A nuk i m‘suet keq me folë edhe burrat:
Kush t’i preu flokët si dhi e Marefcit?!
Edhe unë frizurën, thashë, ta baj si ju
Së paku t’i ngjyj pak kimet e shpinës,
Se edhe burrat po i ngjyjshin kështu
Flokët thinja-thinja në mes të Prishtinës?!
Dhia e Marefcit sheshit rrak e tak
Me kambët si take ecë për mrekulli,
Po thotë vetë me vete pse nuk kthehem pak-
Të rri n’parlament a në qeveri?
Dhe si zonjë niset drejt kah paramenti
Te kambët e kalit diçka nuk merr vesh
I k’qyr n‘vitrinë brinat a i ka me veti
A mos ia ka marrë ai kalorësi n’shesh?!
N’derë të qeverisë e ndalë policia:
Këtu nuk lejohet me hy dhen e dhi!
Po pse ma ndaloni, nervozohet dhia,
Du me i pa në zyra krejt çobantë e mi!
Kthehet me dëshprim udhës së Marefcit
Tu kalu çdo breg tu kërcy çdo gropë,
Në Prishtinë s’kish lule, dru as erë të gjethit
E krenohen burrat:Na jemi Evropë!