KUR PRINDERIT PLAKEN … nga PABLO NERUDA.
Lërini të plaken me të njëjtën dashuri me të cilën ju bënë të rriteni … le të flasin dhe të tregojnë histori pa pushim me të njëjtin durim dhe interes me të cilin dëgjuan tuajat kur ishit fëmijë … le të fitojnë, sa herë ata të lejojnë të fitosh …. le t’i gëzojnë miqtë e tyre, të bisedojnë me nipërit e mbesat e tyre … le të kënaqen duke jetuar mes objekteve që i kanë shoqëruar për një kohë të gjatë, sepse vuajnë duke ndjerë se lotët janë pjesë e tyre jeta … le të bëjnë gabime, si shumë herë që keni gabuar … LERINI TE JETOJNE dhe përpiquni t’i bëni të lumtur pjesën e fundit të rrugës që u mungon, në të njëjtën mënyrë që ju dhanë dorën kur filluat tuajin! !